Onze jaarlijkse klassieker: Van Oostduinkerke naar De Panne.

Wandelinfo.
Wanneer: Zaterdag 18 februari 2012
Een groepswandeling, van ong. 16 km.  in het duinengebied, van Oostduinkerke naar de Franse grens in De Panne  (tussen de bebouwde kustlijn en de polder) met het alom bekende “ Westhoeknatuurreservaat” als apotheose. 

-              We vertrekken om 9u30 aan de kerk van de “Witte Burg”, Leopold-II laan in Oostduinkerke (ruime en gratis parking) en via het natuurreservaat “Doornpanne” (stuifduinen en struweelduinen), bereiken we de “ HOGE BLEKKER “ van waarop we bij goed weder een prachtig uitzicht hebben op het kustgebied.

-             We vervolgen onze weg, aanvankelijk nog door stuifduin en later door bos, en struikgebieden, richting de "Abdijmolen" in Koksijde  en via een stukje bewoonde wereld bereiken we De Panne-Oosthoek aan café "De Lusthof", waar we afgesproken hebben voor de middagstop.
Vanaf hier trekken  we verder door de "Oosthoekduinen" naar het “Calmeyn bos”; en bereiken daarna de ingang van het natuurreservaat “DE WESTHOEK”  waar we  voor het eerst, vanop de uitkijktoren, de zee zien. Verder via de aangeduide wandelpaden, “Oostergrenspad” en ”Helmpad”,  dwars door deze prachtige open duinvlakte  (die omwille van haar uitzicht ook “SAHARA” of “Romeinse vlakte” wordt genoemd) tot aan de grens België-Frankrijk, en vervolgens via het “Grenspad” bereiken we het strand.

-              Afhankelijk van de waterstand, stappen we ofwel langs de waterlijn ofwel via een verhard pad terug naar de wandeldijk van De Panne  waar we eventueel van een welverdiende dorstlesser kunnen genieten.
We keren terug naar ons vertrekpunt, met de kusttram tot Oostduinkerke-bad (halte: 't Schipgat) en vandaar nog 1,5 Km tot de parking waar de wagens staan. (Zie hieronder: terugweg) 

Moeilijkheidsgraad.

Alhoewel deze wandeling voor het grootste deel vlak is, moeten we ons toch enkele passages door het losse mulle zand voorstellen, zoals we de duinen kennen. Enkele zandheuveltjes gaan we toch niet uit de weg. Daartegenover staat dat, zelfs tijdens langdurige regenperiodes, het parcours volledig droog is.

Omwille van het meestal zandige parcours, zijn hoge wandelschoenen ten zeerste aan te raden.

Middagpick-nick:    Mee te brengen
Hiervoor hebben we afgesproken in café "De Lusthof" (in De Panne - Oosthoek)  Hier is ook soep te verkrijgen.
 

Wie zich aangetrokken voelt om deze wandeltocht mee te maken, is uiteraard hartelijk welkom, en noteert de datum  "18 Februari 2012" alvast in zijn agenda.

We zouden het wel op prijs stellen dat diegenen die willen meestappen mij dit melden met een mailtje, kwestie van te weten wie we mogen verwachten.

Wandeltraject

Met toelating NGI.  www.ngi.be 

Reisweg en Kusttram.

Met trein en tram: (Volgens dienstregeling NMBS op de website: http://www.b-rail.be/main/N/  februari 2012)

Reacties van de deelnemers aan de vorige duinentochten.

Verslag van de Duinentocht 2009.

Westende , zaterdagmorgen 7 febr. 2009 omstreeks 9u. Temperatuur: 3°.

Het regent lichtjes. Goed ingedost met fleece en regenjas sturen we onze wagen richting Oostduinkerke. De regenbroek, voor alle zekerheid in de rugzak.

Maar we blijven optimistisch want volgens de voorspellingen zou het zeker in de namiddag opklaren. Ja er werd zelfs van een tikkeltje zon gesproken.

Nog voor we Nieuwpoort bereikten konden we de ruitenwissers al rust gunnen .

Op de parking aan de kerk van de “Witte Burg” nog niemand te bespeuren., niettegenstaande daar, buiten mezelf, zo’n 14 deelnemers werden verwacht.

Van de oorspronkelijk aangemelde deelnemers hadden er vier spijtig genoeg moeten afmelden omwille van ziekte en andere persoonlijke verplichtingen.

Maar deze vriendengroep zou geen vriendengroep zijn, als ze zouden forfait geven. Precies om 9u30 was iedereen present en kozen we met 15, richting Hoge Blekker en Frankrijk.

Elk jaar doen we hier dezelfde route, en toch worden er steeds andere paadjes bewandeld. Het duinenlandschap veranderd ook constant.

Zo kozen we in de buurt van de “Hoge Blekker” om daar de aangeduide GR te volgen en deze voerde ons direct naar de top van onze hoogste kustduin.

Precies op het middaguur bereikten we onze stopplaats in café “De Lusthof” aan de Duinhoek in De Panne, waar er deze keer voor ons de nodige tafels en stoelen waren gereserveerd door de nieuwe uitbaatster. De tomatensoep, (eigenlijk eten en drinken tegelijk) smaakte heerlijk.

Verder via de Oosthoekduinen, het Calmeynbos en het Westhoek natuurreservaat, waar een aantal dames de proef op de som namen een wilden testen hoelang het zou duren vooraleer de mannen ongerust werden door een gewilde of niet-gewilde ???-stop in te voeren. En hun plannetje lukte ook nog want, "de mannen" , ze werden ongerust en keerden op hun stappen terug om de achterblijvers op te zoeken.

Rond de klok van drieën stonden we op het strand en kozen we terug richting De Panne.

We konden weer eens terugblikken op een zeer geslaagde wandeldag, waarbij we zelfs op ’t laatst de zon te zien kregen.

Behoudens enkele verloren gevallen morgendruppelkens hebben we tussen Oostduinkerke en De Panne voor de ganse dag geen nattigheid meer gevoeld.

De wind had ons wel wat uitgedroogd, maar daar hebben dan achteraf, in de korst bijzijnde taverne ruimschoots aan verholpen.

Aan iedereen nogmaals hartelijk bedankt voor het gezelschap en de aangename babbels onderweg.

Tot de volgende,

Fons

Verslag van FransN (deelnemer 2012)

Dag allemaal (geen reclame voor blad)

Vandaag wou ik die wandeling die een tijdje geleden hier aangekondigd was door Fons, meedoen.  Omdat ik de hele week wat verkouden was, durfde ik niet op voorhand melden dat ik meeging.

Deze nacht nog wat keelpijn gevoeld, maar toen mijn wekker afliep, voelde ik me al wat beter, dus toch maar.

Gefietst naar Gent-Sint-Pieters en daar de trein naar De Panne genomen, maar die vertrok al te  laat.  Nog geen kilometer buiten het station moest hij bovendien een hele tijd wachten omdat een andere trein daar in panne (niet met hoofdletter) stond:. "De trein is altijd een beetje reizen."  Ik glimlachte en dacht: we krijgen gratis extra tijd op de trein.  (Je kunt er toch verder niets aan veranderen.)

Intussen hadden we in Gent ook vernomen dat de trein door werken slechts tot Veurne kon rijden en van daar zou er een vervangbus zijn.

Door al die toestanden kwamen we pas om 9h45 aan het station van De Panne, waar de kusttram gelukkig niet in panne (met onderkastletter) stond.  Ik had heel het traject gewoon sterk geloofd dat er nog andere deelnemers op de trein zouden zitten die wel verwittigd hadden, zodat de anderen konden wachten op ons.  De laatsten die daarvoor in aanmerking kwamen door hun uiterlijk, leeftijd .... enz, ... waren echter in Diksmuide afgestapt: dikke pech dus!

Dan maar met een heel klein beetje hoop de tram naar halte Schipgat (Oostduinkerke) en dan 1,5 km (zoals Fons allemaal keurig gemeld had) naar de kerk van Witte Burg.  Daar vond ik wel auto's, maar geen volk.

Dan maar de moed uit mijn schoenen getrokken en vertrokken. Eerst over een steile duin; dan een pad, een smal pad, een asfaltweg, nog een smal pad (allemaal ongeveer in de richting die mijn orientatievermogen aangaf) en dan zag ik een aanduiding van een Groteroutepad.  Ik dacht: dat ga ik volgen, hoewel ik natuurlijk niet zeker wist of het naar Antwerpen, Sint-Niklaas, Ronse of zo liep.  Eerst koos ik de verkeerde kant, maar voelde dat het fout draaide.  Dan de andere kant: heel mooie wandeling op mijn (hoog) tempo gedaan!  Op een punt moest ik rechts draaien en gelukkig keek ik even achterom en zag daar 'De Lusthof' staan en daar zouden we onze boterhammen opeten.  Groep gevonden dus en ik heel blij.

Samen dus ons eten gegeten met lekkere verse soep en dan verder door de duinen naar de "schreve" (grens) en zo naar het "zeeken"....

Van daar dan langs het strand naar De Panne- Esplanade: einde wandeling.  Dat stuk hadden we heftige meewind en het zand was helemaal niet mul, zodat we onze ABS nodig hadden om niet te snel te gaan.

Intussen  waren vier van de veertien (negen vrouwen en vijf mannen, niet allen van Seniorennet) afgevallen (in het leger rekent men op 10 % afvallers; grapje: sommigen gingen vroeger naar andere oorden) en dronken we met zijn tienen dus nog iets om dan huiswaarts te keren: zij naar Witte Burg en ik naar station De Panne.  Ik was wat te gierig om de tram te nemen, maar wist niet dat het zo ver was, waardoor ik juist een trein (vervangbus) miste: domme pech.

Uiteindelijk moe en tevreden terug thuis rond 19h30.

Hartelijke dank aan alle meewandelaars en vooral aan Fons (die duidelijk een ervaren reisleider is) voor de mooie, stevige, gezonde wandeling in leuk gezelschap!

Foto's hebben jullie waarschijnlijk nog te goed van Fons.

Frans 

Top